Give-away reminder!!

Denken jullie nog aan mijn give-away?

Er zijn inmiddels 36 reacties. Dus nog 14 te gaan en dan geef ik ook een al gemaakt uiltje weg.
Het zou leuk zijn als dat gaat lukken.

Mijn give-away is dus ofwel een DIY-pakketje om zelf zo'n uiltje te maken in kleuren naar je eigen keuze.
Daar komt sowieso 1 winnaar voor.

Ofwel: als er minstens 50 mensen meedoen, geef ik ook een al gemaakt uiltje in kleuren naar eigen keuze weg.

Dit zijn de uiltjes:

Ze zijn ongeveer 20 cm hoog en ongeveer 25 cm breed.

En dit is wat je moet doen om kans te maken:

* een reactie achterlaten onder mijn oorspronkelijke bericht
en
* een link naar mijn give-away plaatsen op je eigen blog (of Facebook, dat vind ik ook leuk).

Op 9 juni gaat de trekking van de winnaar(s) plaatsvinden.

Haakseltjes en andere maakseltjes

Afgezien van 1 'groot project' (een gehaakte tas die ik ook nog moet laten zien) heb ik me de laatste tijd eigenlijk alleen bezig gehouden met het maken van kleine dingetjes. En van de meeste daarvan weet ik nog niet eens wat het worden gaat.
Dit is wat ik gemaakt heb:

Een elastieken haarband met een gehaakte bloem eraan.

Een gehaakt hartje.
Het garen van zowel de bloem als het hartje komt van de kringloopwinkel.

Een origami jurkje van cadeaupapier.

Nog 4 enveloppen van bladzijden uit een tijdschrift over bloemen en planten uit 1974, dat ik ook kocht bij de kringloopwinkel.

Kaartjes van een Memory-spel dat ook bij een kringloopwinkel vandaan komt. Omgehaakt met katoen van de Wibra.
En tenslotte nog een kaartje van een ander Memory-spel. Dat kocht ik op een rommelmarkt.
Het kaartje zit in een losse rand die ik gehaakt heb (ook met de Wibra-katoen). Dus eventueel zou ik aan de achterkant ook nog een kaartje kunnen doen.

Toch weer een hoop gerecykleerd eigenlijk, als ik het zo terug zie. Alleen het haarelastiek en het Wibra-garen zijn nieuw.
Nu maar hard gaan bedenken wat ik er verder van ga maken. Wie weet binnenkort een resultaat te zien?

Over the rim of my teacup

zie ik dit

En daar kun je toch niks anders dan een vakantiegevoel bij krijgen?

Eigenlijk wil ik ook nog graag vertellen hoe ik aan deze bos gekomen ben, maar daarvoor heb ik nu helaas geen tijd. Mijn vakantiegevoel is alleen maar een gevoel. Ik heb juist een drukke, maar hopelijk wel leuke, dag voor de boeg. Het verhaal over de bloemen komt dus later. Morgen misschien.

Home sweet home #17

Eigenlijk is maandag de dag voor de Home sweet home blogjes, maar ik schrijf er vandaag eentje.
En dat mag van mezelf, omdat het maar ten dele over mijn eigen home gaat.
In de tuin hangt namelijk nog een home. En dat stond al sinds het er opgehangen is, vorig jaar aan het eind van de winter, leeg.

Daarom had ik niet verwacht dat het toch nog bewoond zou gaan worden.
Ik dacht: het hangt vast op een verkeerde plaats of het beweegt teveel.
Maar opeens zag ik een paar dagen geleden een pimpelmeesje uit het huisje komen. En later er ook weer in gaan. Dus toen ben ik het beter in de gaten gaan houden.
Met de camera binnen bereik.

Het valt nog niet mee om het meesje te snappen bij het naar binnen gaan, want hij/zij is heel voorzichtig. En heel snel.

Eerst blijft het een tijdje zitten op een tak in de struik achter het huisje.

Dan vliegt het naar de dode tak van de druivenplant voor het huisje.

Daar kijkt het een tijdje heel goed om zich heen, naar alle kanten, keer op keer.
Hij ziet dat enge mens met die camera heus wel, ook al staat ze binnen.

Tenslotte is alle moed bij elkaar geraapt en wordt de stap naar het stokje voor de ingang gemaakt.

Ook daar nog een paar keer heel goed alle kanten op kijken of niemand je naar binnen ziet gaan. Je zult toch maar je nest verraden.
En dan wordt eindelijk de beslissing genomen.

Ik dacht eerst dat het maar 1 pimpelmeesje was, maar vanmiddag zag ik dat ze met zijn tweeën waren. Ja, hoe moet er ook anders een gezinnetje gaan komen.
Het is jammer dat het huisje niet aan de voorkant of de bovenkant open kan, zodat ik erin kan kijken.
Het kan alleen aan de zijkant open en dan zie je alleen de zijkant van het nestje.
Ik ben benieuwd of er al eitjes in liggen.

Ook jammer dat de foto's niet allemaal even goed scherp zijn, maar het geeft wel een beeld van iets wat ik jullie graag wilde laten zien.

Ook bij de buren is trouwens sprake van een leuk home sweet home.

 

In deze sierbrievenbus woont een koolmezenfamilie.

Daar zijn de kinderen duidelijk al uit hun eitjes gekomen, want pa en ma vliegen af en aan.

En dit geluid komt er uit de brievenbus:

Nou ja, dat lukt dus niet. Iemand een idee hoe je hier een mp3-bestandje kunt invoegen?

Dat was schrikken!

Ik weet niet wie er meer schrok: de merel of ik.
Ik hoorde een harde bons tegen de ruit van de openstaande tuindeur. Ik keek en zag een merel neerstorten.
En hij bleef heel stil liggen. Best een tijdje. Dus ik dacht het ergste......

Gelukkig begon hij na een paar minuten weer te bewegen en hij probeerde overeind te komen.
Eerst overwoog ik om hem te helpen, maar ik besloot om eerst af te wachten wat er verder zou gebeuren.

De merel kwam weer op zijn pootjes en bleef met open snavel een beetje suf voor zich uit zitten kijken.

Zo heeft hij echt zeker een kwartier gezeten.
En ik liet hem maar met rust.
Heb alleen wel een aantal foto's van hem gemaakt, want je krijgt niet zo heel vaak de kans om een vogel van zo dichtbij te fotograferen. En hij zat ook nog redelijk stil. Dat is meestal anders bij vogels. ;-)

Na een tijdje keek hij weer wat helderder uit zijn oogjes (had ik het idee) en deed hij zijn snavel weer dicht.

En toen ik nog dichterbij wilde komen, vloog hij weg. Gelukkig. Het viel mee met hem.

Druk met Shopping Surprise

Vandaag en morgen is het Shopping Surprise bij ongeveer 90 webwinkels. En daar doe ik ook aan mee met de mijne, dus dat heeft me de afgelopen dagen nogal wat tijd gekost. Vandaar dat ik er bijna niet aan toe kwam om hier berichtjes te plaatsen.
Ik was druk met het aanvullen van mijn winkel, o.a. met de dingen die ik de laatste tijd zelf gemaakt had. En met overal en nergens reclame te maken voor het Shopping Event.

Normaal plaats ik hier eigenlijk geen berichtjes over mijn winkel, want ik wil dat liever gescheiden houden. Maar voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Omdat ik dan ook gelijk reclame maak voor 89 andere leuke winkels. ;-)

Misschien vind je het leuk om eens bij mij te komen rondsnuffelen.
Mocht er iets voor je tussen staan en je bestelt voor minimaal 10 euro, dan kun je ook nog meedoen aan de prijsvraag van de Shopping Surprise, waarmee je cadeaupakketten t.w.v. ruim 200 euro kunt winnen.

Ik geef vandaag en morgen 20% korting.
En hou je van handgemaakte artikelen? Dan kun je er eentje GRATIS krijgen. Lees op mijn site de manier waarop.
Wie weet ook eens tot ziens in mijn webshop.

En vind je dit bericht irritant? Doe dan s.v.p. maar net alsof je het niet gezien hebt. ;-)

Eitje

Vanmorgen lag er buiten in de tuin een klein eitje:

Het zag er heel schattig uit en ik raapte het voorzichtig op en legde het op de tuintafel.
En tegelijk kwamen er allerlei vragen bij me op.

Zoals: hoe komt dat eitje daar?
En zou er een vogeltje uit gekropen zijn? Of zou het een gestolen eitje zijn geweest en is het vogeltje in de buik van een andere vogel verdwenen?
Het eitje was wel heel netjes doormidden. Dus ik vroeg me af hoe dat gedaan was.

Ik heb ook geen idee van welk soort vogel dit eitje afkomstig is.
Kortom: heel veel vragen. En de meeste daarvan zullen waarschijnlijk nooit beantwoord worden.
Hoe filosofisch kun je worden van een vogeleitje?

Even heel iets anders:
Ik vind het ontzettend leuk dat er al zoveel reacties zijn op mijn give-away. Maar het valt me op dat er veel meer mensen komen kijken naar dat bericht dan dat er meedoen. En daarom....
... heb ik zojuist besloten dat ik ook een al gemaakt uiltje ga weggeven als er minstens 50 mensen meedoen! Dussss.... ook de niet-zelf-naaisters kunnen reageren!

Retro uit eigen blad

Ergens uit een stapeltje tijdschriften kwam een Esta uit 2010. En daarin vond ik deze foto:

Grappig toch?
Helemaal jaren 70.
Zoals er al bij staat: gehaakte gordijntjes, gehaakte lampenkap, droogbloemen, een eiken tafel en een breimachine.

Maar wat mij ook nog opviel:
Het was ook de tijd van iedereen hetzelfde (bloempot)kapsel, zware brilmonturen (nu weer hip), vaste vloerbedekking (liefst in een lichte kleur, lekker handig) en veel bruin.
En nog steeds de tijd van de in de jaren 60 ingezette anti-autoritaire opvoeding. De kinderen mochten op de leuning van de bank zitten. Dat mocht 10 jaar eerder echt niet.
Deze mensen woonden trouwens wel in een modern huis: met centrale verwarming.

Ik vond het zo leuk wat er allemaal te zien is op 1 zo'n simpele foto.
En dan vraag ik me ook nog af: wie zijn die mensen, hoe oud waren ze toen en hoe oud zijn ze nu en wat zouden ze doen?
Zou die mevrouw die breimachine veel gebruikt hebben? En zou ze hem nog hebben?
En die salontafel: is die van de aardbodem verdwenen of aan een nieuw leven bezig?
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar misschien hebben jullie er heel andere gedachten bij. Ik ben benieuwd....

Pesten

Dit bericht komt van Facebook, maar ik wilde het hier ook graag even delen.

Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten. Ze gaf hen de volgende opdracht. Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen, er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren. De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen.

Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken. Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden. Toen zei ze de de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen. Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden ze te repareren. Dat is wat er gebeurt als een kind een ander kind pest. Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven. Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit. De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was overgekomen.

Kopieer dit bericht als je tegen pesten bent, want het is zo bepalend en het brengt veel meer schade aan dan je denkt! (Ik heb hem ook gekopieerd!)

Nog meer geknutsel

Ik voel mezelf soms net een Crea-Bea. Behalve haken en naaien, ben ik ook weer aan het knippen en plakken geslagen.
Een beetje geïnspireerd door Stoffieleut, die elke dag een kaart en een bijpassende envelop maakte. En door anderen op internet waar ik niet meer van weet wie het waren.
Ik maak namelijk ook enveloppen. Van pagina's uit oude tijdschriften.

En ik voel me een beetje dom. Want een tijdje geleden kocht ik een paar boeken bij de kringloop om bladzijden uit te scheuren om enveloppen van te maken. Maar dat vind ik dan weer zo zonde van die mooie boeken....
En bovendien kwam ik er achter, dat ik nog stapels en stapels oude tijdschriften heb liggen. Maar nooit heb ik de link gelegd tussen die tijdschriften en het maken van enveloppen.

Tot er opeens een lichtje ging branden toen ik een tijdschrift over Scandinavië in mijn handen had.
Wat een mooie foto's stonden daarin. En wat een mooi papier was er gebruikt. Toch zonde om zomaar weg te gooien? En floep, daar was het idee van enveloppen geboren.

Dit zijn mijn eerste maaksels:

met Zweedse plaatjes

met Noorse plaatjes

met Nederlandse natuur

nog meer natuur

met mooie vogelfoto's (vind ik dan)

Nu probeer ik 's avonds voordat ik naar bed ga nog even een paar enveloppen te maken. Heerlijk rustgevend. En dan kan er weer een flink geplunderd tijdschrift de oud-papier-bak in. Zonder schuldgevoel.

Reversible bag

Al een tijdje lagen er een paar Ikea-stofjes mij vriendelijk toe te lachen in de hoop dat er snel iets van ze gemaakt zou worden. Nou, dat 'snel' konden ze wel vergeten. Dan ben je bij mij verkeerd.
Maar een paar dagen geleden had ik ineens 's avonds zin om alles te laten voor wat het was en eens even heerlijk iets kleins te gaan maken. Iets dat in 1 keer af is.

Ik keek naar de Ikea-stofjes en zag in de stof met de bollen een tas.

Het liefst had ik eindelijk de Boleo eens gemaakt, maar dat leek me toch een te groot project voor 1 avondje.

Een tijd geleden maakte ik ook al een Reversible bag naar de tutorial van Verypurpleperson. Dus ik wist dat die vrij snel te maken is, zeker als je de schouderbanden gelijk op de goede manier aan elkaar zet en dus niet meer uit hoeft te halen. ;-)

Het patroon printte ik nog maar een keertje uit, want dat was sneller dan het patroon van de vorige keer opzoeken. Even knippen en plakken (echt, niet op de computer, je zou haast vergeten zijn dat dat ook nog bestaat), de lappen erbij, opspelden en knippen maar. En daarna lekker achter de machine.
Aan het eind van de avond was de tas klaar. Dit is hem geworden:

Kringloopschatten

Gisteren moest ik even 3 kwartier tijd overbruggen. En waar kun je dat beter doen dan in een kringloopwinkel? ;-)

Dit zijn mijn laatste kringloopschatten:

3 superleuke boekjes/boeken. Ik zal er later nog wel iets uit laten zien.
En nog dit:

Lekker zachte slippers, mooie glazen kandelaars, een baboesjka voor mijn dochter, een discus voor Noortje, een ketting met paarse houten kralen om mee te knutselen, een kaars in de vorm van een schaap (niet zo duidelijk te zien helaas), 3 waxinelichtjes in de kleuren van het huis van een vriendin (voor mijn volgende bezoekje), een krans in de vorm van een hart, een ouderwets sprookjeskwartet en een heel leuk spelletje: Pippo.
Ik kocht dit spelletje voor de plaatjes, maar het blijkt een heel leerzaam en grappig spel te zijn.
O ja, en onder dit alles ligt een stuk aquablauw tafelzeil met witte stippen. Ook een van mijn laatste schatten.

P.S. Al 20 reacties op mijn Give-away. Leuk leuk leuk!

Voor dementerenden

Een vriendin van mij heeft een dementerende moeder. En die moeder had een babydekentje waar ze de hele dag mee frummelde.
Mijn vriendin vond dat dekentje een beetje te warm voor de zomer (als die weer komt dan) en daarom vroeg ze mij of ik een wat minder warm alternatief kon maken.
En dat heb ik gedaan:

voorkant 1

achterkant 1, lekker zachte fleece

voorkant 2, met een rondje van fleece in het midden

achterkant 2

Ik maakte de kleedjes of dekentjes of dekjes of doekjes of hoe je ze ook noemen kunt van lapjes uit mijn voorraad. Ik koos lapjes waarvan ik denk dat oudere mensen die mooi vinden. 

En ik naaide er kantjes, lintjes en bandjes aan en op. Met allemaal verschillende structuren, zodat ze allemaal anders aanvoelen.
De afmetingen van de kleedjes (klinkt misschien een beetje raar voor de Belgische lezeressen) zijn ongeveer 50 x 50 cm.

Ik heb er nu 2 aan een vriendin meegegeven om ze te laten testen in het tehuis waar haar dementerende schoonmoeder woont. Want ik wil natuurlijk graag weten of dementerende mensen er gelukkig van worden en of alles sterk en wasbaar genoeg is.
Ik ben heel benieuwd naar haar 'onderzoeksresultaten'.

Wat denken jullie ervan? Zou dit iets leuks zijn voor een dementerende die jij kent? Ik hoor het graag.

Ik hoop dat ik hier mensen blij mee kan maken, want ik heb nog zoveel lapjes en lintjes en bandjes en dergelijke liggen. Het zou heel fijn zijn als die op deze manier goed terecht kunnen gaan komen.

Give-away

Gisteren kwam ik er achter dat ik ongemerkt hartstikke aan de mode meedoe op mijn ouwe dag. ;-)
Ik maak uiltjes bij de vleet.
En nu heb ik bedacht om van mijn laatste uilencreaties een GIVE-AWAY te maken.
En wat voor een give-away? Een DIY-give-away.
Dussss, wat ga ik weggeven?

Een pakketje om zelf zo'n uiltje mee te kunnen maken:

Dit zijn mijn voorbeeldjes. Het pakketje kan uit elke gewenste kleurcombinatie bestaan, dus niet alleen uit deze stofjes. Ik heb lapjes genoeg.

In het pakketje doe ik verschillende bij elkaar passende lapjes in een kleurcombinatie naar keuze, wat lintjes, bandjes en knoopjes plus het patroontje en de werkbeschrijving.

Edit 20 mei: Ik heb zojuist besloten dat ik ook een al gemaakt uiltje ga weggeven als er minstens 50 mensen meedoen! Dussss.... ook de niet-zelf-naaisters kunnen reageren!

En hoe kun je zo'n pakketje winnen?
1. Door hieronder te laten weten dat je er eentje wilt winnen (ja, anders weet ik het niet natuurlijk) en zeg er dan gelijk maar bij welke kleuren je leuk vindt, dat lijkt me wel handig.
EN
2. Door reclame voor mijn give-away dan wel mijn blog te maken op je eigen blog.

Volger zijn of worden is niet nodig. Ik vind het juist leuk als mensen mijn blog volgen zonder dat ze daar iets mee kunnen winnen. Dus nieuwe volgers zijn welkom, hartstikke leuk, maar daarmee doe je niet extra mee voor de give-away.

Meedoen kan tot 9 juni, dat lijkt me wel een mooie termijn, precies een maand.
Mocht je daar niet op willen wachten, dan kun je voor 5 euro (excl. verzendkosten) alvast een pakketje naar keuze kopen. Als je dat wilt, graag even mailen naar ria apenstaartje aankleedpopje punt nl.
(het mag natuurlijk ook allebei, hihi)

Am I into owls??

Het viel me vandaag opeens op: de laatste maanden ben ik ongemerkt toch besmet geraakt met een soort uilenvirus, geloof ik.
Eerst maakte ik deze muts:

Daarna haakte ik mijn give-away-uiltje:

De winnares van de give-away was Jeanneke van De Zondagssteek en zij wilde graag een uiltje in andere afmetingen en in de kleuren van de zee, dus dat werd deze:

Kijk, hier zitten ze gezellig samen in de olmen, pardon, het perenboompje:

(deze had ik jullie nog helemaal onthouden, realiseer ik me nu)

En de afgelopen week had ik weer eens zin om iets te naaien, ik scharrelde wat gezellige lapjes bij elkaar, tekende een patroontje en ging aan de slag. En wat bleek? Het patroontje was ook weer een uiltje.

En daarvan maakte ik deze 2 vriendjes:

Ik zit erover te denken om een soort DIY-pakketje te maken, waarmee je zo'n uiltje kunt maken. Dus inclusief patroon, beschrijving, bij elkaar passende lapjes en wat lint/band en knoopjes. 

Wie denkt dat daar interesse voor zou zijn?

Home sweet home #16

Tot mijn grote schrik zag ik vandaag een aantal Home sweet home blogjes voorbij komen.
Oeps, maandag, o ja....
En toen dacht ik: eigenlijk heb ik gisteren al een Home sweet home blogje geschreven. ;-)
Dus toch meegedaan, zonder dat ik het in de gaten had.

Eén voorwerp van de oude foto's heb ik trouwens al gespot; het is nog steeds in gebruik:

Het Ot-en-Sien-blik dat in mijn Haagse zolderkeuken op de plank stond. Ernaast stond een bruine beschuitbus met oranje bloemen. Die staat nu bij mijn dochter in Utrecht weer helemaal hip te wezen.

Home sweet home is een initiatief van Barbaramama.