woensdag 31 augustus 2016

Wie niet waagt, die niet wint, deel 2

Op dinsdag stond Växjö op het programma. Maar daar gingen we pas in de middag heen. 
Eerst werd er door Hanneke en Sandrina jam gemaakt van de zwarte bessen die ze de dag ervoor in mijn tuin geplukt hadden.
 

Het werd alleen geen jam maar bleef nog behoorlijk vloeibaar.
Ach, zwarte-bessen-saus is ook lekker.

Onze eerste stop in Växjö was de kringloopwinkel van Erikshjälpen. Dit is een keten met mooie kringloopwinkels voor het goede doel. 


Hun filosofie is dat ze maar een paar keer per week open zijn, zodat de rest van de week besteed kan worden aan het mooi houden van de spullen en de winkel. Alles ziet er dan ook heel netjes uit en het is er altijd heel druk aan het begin van de openingstijd.
De loppis-lovers onder ons konden hun hart ophalen in deze winkel en er werden dan ook leuke vondsten gedaan.

Deze leukerd werd al afgerekend toen wij binnen kwamen.
In het gezellige cafetaria-gedeelte van de winkel dronken we nog koffie en thee met een lekkere bulle erbij. Zoals dat hoort in Zweden. Fika.

Na Erikshjälpen gingen we naar het mooie winkelcentrum Grand Samarkand.


Heel veel winkels, gratis wifi, gratis schone toiletten, wat wil je nog meer?
Rechts van het winkelcentrum zit een hele grote supermarkt, de ICA Maxi.
Daar gingen we inkopen doen voor de volgende avondmaaltijd. En sommigen kochten ook leuke Zweedse producten voor thuis.

Bij de ICA is ook een soort restaurantje waar je kleine dingen om te eten en drinken kunt bestellen.
Natuurlijk de beroemde Zweedse broodjes met worst.


Omdat we nog niet wisten hoe laat we thuis zouden komen, aten we daar allemaal even iets kleins om geen honger te krijgen. 

Helen koos voor iets met haring.
Toen we klaar waren, gingen Hanneke en Sandrina op zoek naar een benzinepomp waar je lpg kon tanken. 
Corry en Margreet namen even een kijkje in Systembolaget.  


Dat is de staats-drankwinkel in Zweden. De enige plek waar je drank met meer dan 2,8% alcohol kunt kopen. Een mega-slijterij. Je weet niet wat je ziet als je daar binnen bent.

Daarna reden we naar het centrum van Växjö en namen een kijkje in de Domkyrka.



Kijk eens wat een prachtige blauwe lucht! 
We hadden bijna de hele week zulk prachtig weer. Echt de kers op de taart.

Daarna gingen we maar weer eens op huis aan, waar Sandrina voor ons allemaal nasi kookte.


Wat we die avond verder nog hebben gedaan, weet ik niet meer. 
Maar het was ongetwijfeld gezellig.

maandag 29 augustus 2016

Wie niet waagt, die niet wint

Soms moet je gokken in het leven; keuzes maken waarvan je niet kunt overzien wat de uitkomst wordt. 
Bijvoorbeeld als je besluit om een huis in Zweden te kopen als je geen betaalbaar huis in Nederland kunt vinden.
En ook als het je leuk lijkt om in dat Zweedse huis een week te gaan doorbrengen met een groepje vrouwen die elkaar niet kennen.
Het eerste was eigenlijk makkelijker dan het tweede, want daarvoor had ik alleen mezelf nodig. 
Voor het tweede ook nog een paar dappere vrouwen. En die bleken er te zijn!

In december gooide ik op Facebook een balletje op. Het leek mij zo leuk om een weekje te gaan genieten van elkaars talenten in de mooie omgeving van mijn Zweedse huis. Zouden er onder mijn Facebook-vrienden mensen zijn die dat zouden zien zitten????? Het is natuurlijk hartstikke spannend om helemaal naar Zweden af te reizen en daar in 1 huis te wonen met vrouwen die je helemaal niet of nauwelijks kent.
Onverwacht veel meiden reageerden positief. En na veel brainstormen en kijken wat de mogelijkheden waren, kwamen we erop uit dat er 5 naar mij toe zouden komen voor een weekje in augustus. Leuk en spannend tegelijk.
Vorige week was het zo ver.
Toen kwamen Corry, Hanneke, Helen, Margreet en Sandrina de gok wagen.

Helen ken ik al vanaf de middelbare school, Corry en Margreet ken ik pas een paar jaar en de laatste 2 kende ik eigenlijk nauwelijks. Sandrina had ik 2 keer ontmoet en Hanneke maar 1 keer. Zij kenden elkaar wel. Verder kenden de dames elkaar niet. Dat werd spannend.....

Wil je weten wat we zoal deden en hoe het ging? Lees dan maar verder. Ik zal proberen het een en ander te vertellen en laten zien (zonder de dames zelf herkenbaar in beeld te brengen i.v.m. hun privacy).

Tot maandagmiddag waren we met zijn vieren, omdat de andere 2 toen pas kwamen. Maar we gingen natuurlijk niet stil in een hoekje zitten wachten tot die er ook waren. 

Zweden = Loppisland. Oftewel: overal vind je hier kringloopwinkels in allerlei soorten en maten. En Hanneke en Sandrina, waren groot loppis-fan. Dus die waren op zaterdag al vroeg op pad om een kijkje te gaan nemen bij de loppis van de Lions-club in Tingsryd. Natuurlijk kwamen ze terug met leuke vondsten. (ik zal nog een foto vragen)

Daarna gingen we naar de kijkmiddag van Kvarnamåla Auktion, een echte Zweedse veiling, een fenomeen dat je meegemaakt moet hebben. 


Er waren leuke dingen die geveild zouden worden, dus we besloten om daar ook zondag heen te gaan, de dag dat de veiling elke week plaatsvindt.

Na de lunch gingen de 3 dames inkopen doen voor het avondeten. Ik bleef thuis om nog even wat onkruid weg te maaien zodat ik mijn schrikdraad weer kon aan zetten. We hadden in de tuin van mijn buurman verse wilde-zwijnen-sporen gezien. En die wil ik niet nog een keer.

We aten die avond heerlijke pasta met saus, klaargemaakt door Helen.
Na het eten maakten we nog een wandelingetje in de buurt.
Het plan was om daarna niet al te laat naar bed te gaan, maar dat lukte niet erg. :-)

Na een los-vast douche-ontbijt-koffie-gebeuren, reden we op zondagochtend naar de veiling.
Sandrina was zelfs zo dapper om te bieden. Zij won een mooie handgemaakte oude kapstok.


Na de veiling gingen we terug naar mijn huis.
Toevallig hadden we gezien dat er die avond muziek gemaakt zou worden in een kerk in de buurt. Het leek ons leuk om daar naartoe te gaan.


Het was zeer de moeite waard!
Een zangeres, een saxofoniste en de cantor van de kerk aan de piano.  De Zweden hebben echt iets met muziek. En laten daar graag anderen van meegenieten.

Na het concertje aten we thuis het flinke restant van de pastaschotel van de avond ervoor op.
En we bleven opnieuw veel te lang wakker. :-)

De rest van de week herhaalde zich elke ochtend het los-vaste douche-ontbijt-koffie-gebeuren. Geen strak gepland schema waarbij iedereen op dezelfde tijd aan het ontbijt moest zitten, maar heerlijk relaxed ieder in zijn eigen tempo op gang komen. Dat beviel ons goed.
Intussen werden er plannen gesmeed voor de rest van de dag.

Op maandag zou ik samen met Helen naar Karlshamn rijden om daar Corry en Margreet op te halen die naar Kopenhagen gevlogen waren en van daaraf met de trein verder gereisd. We zouden ook nog iets van het stadje gaan bekijken, maar daar kwam eigenlijk niks van terecht. We waren veel te lang thuis blijven rondhangen. Omdat we het daar gezellig hadden.

In mijn tuin stonden 2 struiken met zwarte bessen die hoognodig geplukt moesten worden. Ik had ze expres laten hangen om er deze week jam van te maken. Hanneke en Sandrina zouden deze taak op zich gaan nemen.
Ze wilden maandagmiddag ook nog naar een andere loppis en zouden bovendien boodschappen gaan doen. Dat leek een beetje veel en dat was het ook.
Dus de bessen werden wel geplukt, maar de jam moest nog even wachten.

Hanneke maakte heerlijke roti met kip, die we die avond gezellig met zijn zessen opaten.
In plaats van roti-vellen gebruikten we Zweeds tunnbröd.


We waren compleet. Gezellig.
Die avond liepen we met zijn allen een klein rondje in de buurt. En maakten het daarna weer veel te laat. Het begon een gewoonte te worden.

Aangezien ik natuurlijk weer veel te lang van stof ben, ga ik hier maar even stoppen. De rest komt later.
Haha, cliffhanger.....

zondag 21 augustus 2016

Het volgende kastje

Vlak voordat ik de vorige keer naar Zweden vertrok, kreeg ik nog een kastje in ruil voor wat paasspulletjes. 
Het was een zelfgemaakte commode die mensen niet meer wilden hebben en ik zag er wel mogelijkheden in. Dus toen ik in Zweden was, stonden er in Lelystad 2 kastjes te wachten om opgeknapt te worden. Het eerste kastje liet ik al zien. 
En hier komt de metamorfose van de commode.


Voor de plek waar ik dit kastje wilde zetten was het veel te diep. Dan kon ik er niet meer langs. Dus er moest een stuk af.


Eerst de bovenkant en de zijkanten doorgezaagd.
Ik moet duidelijk nog een beetje oefenen met zo'n zaag. Maar met schuren kon ik gelukkig het ergste nog wegkrijgen.


En daarna de onderkant. Die bleek er los in te liggen.


Daarna heb ik de afgezaagde stukken van de achterkant afgehaald en de achterkant opnieuw aan het nu verkleinde kastje vastgezet.



Aan de achterkant zaten onderaan plankjes geschroefd. Dat vond ik eigenlijk best lelijk en het was ook niet stabiel.


Tussen de buien door heb ik het kastje geschuurd en toen kon het schilderen beginnen. Met dezelfde lichtgrijze verf als het andere kastje. Deze keer schilderde ik bij daglicht, zodat ik het beter dekkend kreeg in 1 keer.


De volgende dag kon ik verder met de deurtjes. Die moesten nog geschuurd worden.


Daarna schilderde ik eerst de bovenkant van het kastje nog een keer. En natuurlijk waaide daar gelijk van alles op, in de natte verf. Zucht....


Vervolgens schilderde ik de deurtjes.


En de deurknopjes.


Ook de plank die in het kastje zat moest kleiner gemaakt worden.


In plaats van de lelijke, wiebelige plankjes onderaan, maakte ik kleine stukjes hout aan de zijkanten.



Daarna pakte ik de planken in met een gezellig papiertje en legde ze weer in de kast, die ik natuurlijk eerst helemaal schoon gemaakt had.


Tenslotte het lastigste klusje: de deurtjes weer terugzetten. Omdat de scharnieren aan de binnenkant vastgeschroefd moesten worden, kon ik niet zien wat ik deed. En prutsen met een schroevendraaier op de tast is niet mijn sterkste kant.
Maar uiteindelijk zaten ze erin.


Het kastje is verre van perfect, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat.
Als ik weer terug ben in Nederland, zal ik de houtblokjes en 1 zijkant nog even schilderen, want daar had ik nu geen tijd meer voor.
De ene zijkant moet nog een keer omdat daar het plastic waar het kastje op stond tegenaan gewaaid was toen de verf nog nat was.

Het was weer een leuk project. Op naar het volgende.....

vrijdag 19 augustus 2016

Terug naar Zweden, deel 2


Vanaf Scandinavian Park in Handewitt is het maar een paar kilometer tot de Deense grens.
Vroeger kon je daar gewoon doorrijden, maar nu is die grens aardig dichtgetimmerd.


Alle verkeer moet over 1 baan en mag stapvoets de grens naderen.


Daar staan ouderwetse grenswachten die paspoorten en auto's controleren. Ik hoefde gelukkig alleen maar even met mijn paspoort te zwaaien en toen mocht ik doorrijden.

Er was veel vakantieverkeer op de weg, dus al na een half uurtje Denemarken was ie daar: de eerste file.....


Een uurtje later passeerde ik dit bord: Kopenhagen nog 128 km.


Normaal gesproken doe je daar iets langer dan een uur over (als je je aan de snelheid houdt). Dat ging deze keer niet lukken.

Even later kwam de Storebeltbrug in zicht.


Op de brug passeerde ik 3 oude Amerikaanse auto's met een caravan erachter en mensen met cowboyhoeden op erin. Ik kreeg de voorste nog net op de foto.



Op de brug was het niet druk. Waarschijnlijk omdat je daar flink wat tol voor moet betalen.

Eenmaal aan de overkant van de Storebelt (Grote Belt) was het tijd voor even pauze.


Op een superdrukke parkeerplaats met een megavieze, overstroomde wc. Geen plaspauze dus daar.

Na nog wat files


en een mooie regenboog


kwam ik ruim 2 uur nadat ik het bord Kopenhagen 128 km passeerde in de buurt van Kopenhagen.

Eerst door een kleine tunnel.

Dan door een grote tunnel.


En dan de Öresundbrug op.


Aan de overkant staan de tolpoortjes. Normaal staan daar alleen hooguit een paar auto's te wachten bij de loketten waar bediening is. Maar nu stonden er zelfs rijen voor de tolpoortjes die vanzelf open gaan voor mensen met een zendertje in de auto.


De reden: grenscontroles.
Gelukkig hoefde ik ook hier alleen maar even met mijn paspoort te zwaaien.
En daarna kon eindelijk het leukere gedeelte van de reis beginnen: Zweden!
Rust, ruimte, mooie wegen en niks geen files meer.



Zelfs de lucht werd alsmaar blauwer.


En de weg alsmaar stiller en groener.
De lucht werd trouwens ook weer minder blauw.


Toen ik in de buurt van mijn huis begon te komen en het inmiddels ook al avond geworden was, stopte ik bij een pizzeria in Ryd. Daar zag ik deze regenboog.
En de grappige tafels van de pizzeria:


Met mijn pizza


en mijn boek


vond ik nog net een mooi plekje aan de waterkant voordat de zon onder ging.


Zo kwam ik uiteindelijk thuis, in mijn huis waar de vorige eigenaars weer heel goed op gepast hadden. En elke keer als ik hier kom, voelt het meer als thuiskomen dan de keer daarvoor.

Ik moest nog wel een beetje lachen om de pizzadoos.


Een klassieke Zweedse pizza. :-)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...